Kwestia pożyczek i mechanizmy ich działania wydają się być całkiem jasne i klarowne w zasadzie chyba dla każdego. Nie każdy jednak, jak się okazuje, wie o tym, że trzeba zapłacić PCC od pożyczki. PCC czyli… podatek. Zgodnie z polskim prawem każda umowa, a więc również cywilnoprawna umowa o udzielenie pożyczki, podlega podatkowi w wysokości 2% wartości pożyczonej sumy. To oznacza, że im więcej pożyczamy, tym więcej będziemy musieli zapłacić rzeczonego podatku PCC od pożyczki.
Obecnie na rynku mamy do czynienia z najróżniejszymi formami oraz sposobami pożyczania pieniędzy. Najpopularniejszym i zdecydowanie najchętniej wykorzystywanym jest pożyczanie jakichkolwiek sum od instytucji pozabankowych, a więc od firm. To jednak nie wszystkie opcje, jakie mamy do wykorzystania. W niektórych przypadkach możemy wykorzystać jedynie możliwość, jaką jest pożyczka prywatna, a więc ustalana indywidualnie pomiędzy dwiema, nieraz obcymi sobie, osobami. Czasem zdarza się też, że pożyczek udzielają firmy nie posiadające w PKD wpisanych odpowiednich kodów.
Jeśli pożyczamy pieniądze od formy, która zajmuje się tylko tym, podatek nie obowiązuje. Jeśli jednak zobowiązanie zaciągamy względem jakiejkolwiek innej instytucji czy osoby prywatnej, konieczne jest zapłacenie do skarbu państwa rzeczonych 2% od sumy, jaką pozyskaliśmy na nasze cele.
Podatek PCC od pożyczki, czyli podatek od czynności cywilnoprawnych obowiązuje w kilku dokładnie określonych sytuacjach. Jeśli obie osoby, zarówno ta, która pożycza posiadany przez siebie kapitał, jak i pożyczająca, należą do tak zwanej I grupy podatkowej, podatek nie obowiązuje. I grupa podatkowa obowiązuje do łącznej kwoty 9 637 złotych. Dotyczy to jednocześnie jedynie sytuacji, w której pożyczka udzielana jest wewnątrz rodziny, a więc przez zięcia, rodzeństwo, synową, małżonków, wstępnych oraz zstępnych, macochę, ojczyma oraz przez teściów. Suma 9 637 złotych określa maksymalną sumę pieniędzy, jaki została pożyczona przez okres 5 lat.
